Pages from Intern #1 2011‘Het is niet het succes zelf dat belangrijk is, maar de weg naar het succes toe’

Op zaterdagavond reed ik met een collega door de poorten van het enorme universiteitsterrein van deAmerican University of Sharjah. We passeerden uitgestrekte grasvelden, langs de weg stonden palmbomen en aan het eind van een groot plein stond het hoofdgebouw. Imposant verlicht. De kleinere faculteiten lagen hier omheen.

Mijn collega, vorig jaar afgestudeerd als architect aan deze universiteit, had me uitgenodigd voor het jaarlijkse alumni-event. Dit jaar werden er rond de tweeduizend studenten en oud-studenten verwacht op het evenement, dat een belangrijk netwerkbijeenkomst
is.

Altijd was ik al geïnteresseerd in hoe de universiteiten in de Verenigde Arabische Emiraten zijn opgezet. Omdat er ieder jaar veel studenten naar Europa of Amerika vertrekken, zie je hierin veel positieve ontwikkelingen. Om bijvoorbeeld aantrekkelijk te blijven voor eigen studenten en voor studenten uit het buitenland, hebben de universiteiten in de loop der jaren een steeds hoger niveau gekregen.

De American University of Sharjah werd in 1997 opgericht door Zijne Hoogheid Sheik Dr. Sultan Bin Mohammad Al Qassimi, de heerser van het Emiraat Sharjah. Het is een van de meest toonaangevende universiteiten in de Golf-regio. Het is een onafhankelijk,
non-profit co-educated instituut. Hoewel de universiteit haar wortels in de Arabische cultuur heeft, is het een internationale universiteit die niet alleen veel mogelijkheden biedt voor studenten uit de regio, maar ook wereldwijd in aanzien staat.

Toen alle studenten en oud-studenten op het alumni-event waren gearriveerd en iedereen was aangeschoven aan de ronde tafels op het plein, werden er verschillende videobeelden vertoond van (oud-) studenten die in het buitenland werken, een prestigieuze prijs hebben gewonnen of aan een bijzonder project werken. Dit is iets waar de universiteit zeer veel waarde aan hecht.Iedereen stond op toen de heerser van Sharjah, Sheik Al Qassimi een toespraak ging houden. Hij was trots op zijn universiteit en wat deze inmiddels allemaal bereikt heeft en trots op zijn studenten. En hij vertelde wat de universiteit in de toekomst zou kunnen betekenen.

Pages from Intern #1 2011

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from intern #6 2010The Power of Dreams was het concept voor het paviljoen van de Verenigde Arabische Emiraten op de Expo 2010 in Shanghai waar het als goudgele zandduinen lag te glinsteren in de Aziatische zon. Het paviljoen, ontworpen door niemand minder als Norman Foster + Partners, maakte zeer veel indruk door zijn structuur en natuurlijke vormentaal geïnspireerd op de weidse, golvende woestijn die de Verenigde Arabische Emiraten overheerst.

De rode draad die je door het paviljoen heen leidde, was het verhaal van een opa die aan zijn kleinzoon de geschiedenis van de Emiraten vertelt met een hand vol parels uit de woestijn. Want parelvisserij is waar het allemaal mee begon voordat olie de Emiraten rijk maakte. De Verenigde Arabische Emiraten kwamen samen in 1971 en groeiden in veertig jaar tijd uit tot het centrum van het Midden-Oosten. De opa gaf zijn kleinzoon de parels en zei tegen de jongen: “Vergeet de geschiedenis van dit land niet, blijf nederig en blijf in je dromen geloven. Geef deze parels door aan jouw kleinkinderen zodat ze onze geschiedenis niet vergeten.

Toen ik gisteren bij de opening van een tentoonstelling was in een van de galeries hier in Dubai, stond ik met een jonge sjeik te praten over de toekomst van de Verenigde Emiraten. Over zijn visie, dromen en idealen. Even moest ik denken aan mijn bezoek aan de Expo in Shanghai en het verhaal van de opa en zijn kleinzoon. Het waren de grootouders van de sjeik die dit land hebben opgebouwd en zijn ouders hebben de Verenigde Emiraten in een rap tempo zien groeien. De sjeik vertelde enthousiast dat het tijd is dat zijn generatie het stokje overneemt, de handen in elkaar slaat en aan de toekomst werkt om de Verenigde Emiraten meer diepgang te geven: ‘sustainability, care, community & teamwork.’

Ooit droomde ik ervan om in Dubai te kunnen wonen en werken, niet wetende wat er precies gaande was toen. Nu woon ik in Dubai, werkend als interieurarchitecte, en leef ik de droom waarvan ik nooit had gedacht dat die werkelijkheid zou worden. The Power of Dreams is dus zeker mogelijk, als je er maar genoeg in gelooft.

Pages from intern #6 2010

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from intern #5 2010Het begon al langzaam licht te worden buiten. Voor
mijn raam zaten twee vogeltjes vrolijk te fluiten en
vanuit de vederop gelegen moskee hoorde ik het
gedempte geluid van het Azaan van de Moeazzin
voor het ochtendgebed van vijf uur. Naast mijn lege
kop koffie stond een blikje Redbull om me wakker te
houden deze laatste nacht.
Ik keek naar mijn collega die gefocussed achter haar
computer zat en vroeg: “Zijn de doorsneden en plattegronden
klaar? Kunnen we de pdf’s gaan maken
om naar de printer te sturen?” Ze knikte en antwoordde:
“Bijna, geef me nog 5 minuten.”

Het was weer eens zover. Prijsvragen tijd! Dit betekent
weekenden doorwerken en lange werkdagen
maken van minimaal twaalf uur. En als het even
moet, ook de nacht doorhalen om het af te krijgen.
P&T Architects was uitgenodigd voor een prijsvraag
voor de overheid van Abu Dhabi. Er wordt de laatste
tijd in Abu Dhabi weer voorzichtig geïnvesteerd,
vooral in het onderwijs. De prijsvraag betrof twee
verschillende openbare scholen. Een lagere school
met kleuterschool, peuterschool en kinderdagverblijf,
en een middelbare school.
Het ging voornamelijk om het conceptontwerp van
de scholen, en de functie hiervan. Met een team van
designers gingen we aan de slag en ik mocht me
richten op het interieur van de openbare ruimtes
zoals de bibliotheek en de gemeenschappelijke
speelruimtes. Het was een uitdaging om een speels
interieur te creëren met interessante vormen en
kleuren rekeninghoudend met de functionaliteit van
de ruimte, de culturele voorwaarden en het programma
van eisen.

Opgelucht, voldaan en uitgeput gingen we naar huis

“Okay, ik ben klaar”, riep mijn collega enthousiast.
Eindelijk was het zover en we stuurden de presentatie
door naar de printer die het even later kwam
brengen op grote A0 foamboards, die vervolgens
naar de klant werden gestuurd. Het was een race
tegen de klok. Opgelucht, voldaan en uitgeput gingen
we naar huis. Onze missie was geslaagd, nu nog
wachten op het resultaat.
Het euforische gevoel dat ik had, deed me denken
aan de tijd dat ik afstudeerde aan de Willem de
Kooning Academie. Dat was voor mij een mijlpaal in
mijn leven. De hele wereld lag aan mijn voeten en ik
was er klaar voor om een nieuwe fase in mijn leven te
betreden. Vier jaar verder kan ik zeggen dat die fase
geweldig is!

Pages from intern #5 2010

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from intern #4 2010Na een lange werkdag zat ik ‘s avonds thuis op de bank voor de tv langs de Arabische zenders te zappen. Opeens werd ik verrast door een commercial over een jongeman die ligt te dromen over een mercedes benz. De man wordt wakker door de deurbel en op de deurmat ligt een krant met een geweldige aanbieding op de voorpagina: als je een van de luxueuze appartementen in de Rafal Tower koopt in Riyadh, Kingdom of Saudi Arabia, dan maak je kans op een sportieve mercedes benz!

Deze commercial ging over een prestigieus project in Riyadh waar ik aan heb gewerkt, een multipurpose highrise toren van 62 verdiepingen die het Kempinski hotel huisvest, kantoorruimtes, appartementen en een gym op de hoogste verdieping.

Met mijn team was ik verantwoordelijk voor het interieurontwerp van de liftlobbies, de appartementen, de kantoorruimtes en de gym. De personeelsruimtes van het Kempinski hotel hebben we grafisch vormgegeven met kleurcodes, teksten en slogans.

Toen ik de klanten uit Saudi voor het eerst ontmoette in ons kantoor in Dubai, maakten ze veel indruk met hun witte thobe en rood met wit geblokte shimagh. Tijdens onze presentatie van het conceptontwerp verraste het me hoe ruimdenkend ze waren. Een tijdloze basis qua materiaalgebruik en een open structuur van de plattegronden aangezien de appartementen en kantoren aantrekkelijk moeten zijn voor zoveel mogelijk toekomstige kopers die de vrijheid moeten hebben om hun persoonlijke sfeer eraan te geven.

Na de presentatie waren we nog wat aan het napraten over Europees design, hoe verfijnd deze is. Trots liep ik terug naar mijn werkplek, niet alleen omdat de presentatie goed was verlopen en de klant tevreden was, maar ook omdat ik een Dutch designer ben wat blijkbaar internationaal zeer gewaardeerd wordt. Helaas ben ik nog niet in Riyadh geweest om de sfeer te proeven. Het is lastig om een visum te krijgen voor Saudi Arabia. Het lijkt me enorm interessant te zien hoe het er daar aan toe gaat, het cultuur verschil te ervaren en te zien hoe men daar leeft. Je kan gerust zeggen dat Saudi een tegenpool is van Nederland. Hopelijk komt het er nog een keertje van. Voor het geval dat, heb ik in ieder geval mijn abaya klaar liggen.

Pages from intern #4 2010

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from Intern #3 2010Hong Kong, in een boekwinkel was ik op zoek naar een boek over Feng Shui. Er was een nieuw project binnengekomen in het bedrijf waarvoor ik werkte. Het ging om een masterplan voor een landgoed met een privé-villa, een uitkijktoren en nog tien omliggende ‘kleinere villa’s’. Dit allemaal in China, Zhong Zhan, voor een klant die toe was aan een vakantiehuisje.
De villa kon meer gezien worden als een privé-hotel. De villa telde maar liefst twaalf slaapkamers, vier woonkamers of zitruimtes, twee speelkamers, een hypermoderne gym, een multifunctionele ruimte, een galerie voor alle aangekochte kunst, drie operationele keukens met personeelsruimtes, vijf dinerruimtes, verschillend ingericht in traditioneel Chinese stijl en Europese stijl, een theater, vier massageruimtes en een voetmassageruimte. En niet te vergeten een spa met een enorm zwembad. Het idee was om ronde glazen doorkijkgaten in de bodem van het zwembad te plaatsen, zodat de gasten beneden van een voetmassage konden genieten met uitzicht op de zwemmende bikinidames.

In China wordt er in de meeste gevallen een Feng Shui Master bijgehaald. Dus ook bij ons project was de Feng Shui Master er vanaf het begin bij betrokken. Trots liet ik mijn boek over Feng Shui zien. Hij glimlachte en zei: ‘dit is typisch een boek voor buitenlanders’ (voor mij dus!). En hij vertelde over de Yin en Yang en de Qi (de stroming). Hoe de oriëntatie van het gebouw van belang is in het landschap. Het gebouw moest met de rug tegen de helling staan met uitkijk op het artificiële meer. Bij iedere oriëntatie behoorde een vorm, en bij die vorm kun je je beperken tot een bepaald kleuren palet.

Dubai mag ook pronken met een stukje Feng Shui: de Burj Al Arab, het meest luxueuze zeven sterren hotel dat op een artificieel eiland is gebouwd voor de kustlijn van Dubai. Hier is een klassiek voorbeeld van Yang: het vlakke landschap in de vorm van een draak, en de Yin: de ‘berg’ (de Burj Al Arab) toegepast. De positieve Qi stroomt vanuit de woestijn over een zigzagweg zo de Burj Al Arab in, zodat hier veel geld en geluk zal binnenstromen. Afgelopen weekend ben ik zelf dit fenomeen gaan bekijken. Ik stond midden in de lobby met het reusachtige atrium boven mijn hoofd. Een bodyguard hield me tegen, want meneer Bill Clinton kwam naar binnen lopen… de Feng Shui heeft hier blijkbaar gewerkt!

Pages from Intern #3 2010

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from Intern #2 2010De stad van het onmogelijke, vliegende tapijten, 1001 nachten. De stad waar dromen werkelijkheid worden wanneer je over het gouden olielampje wrijft. De grootste, duurste, belangrijkste, meest indrukwekkende en prestigieuze gebouwen schieten de lucht in uit het fijne woestijnzand. Eilanden in de vorm van de wereld en palmbomen worden voor de kust opgespoten door – hoe kan het ook anders – Nederlanders.

Tot vorig jaar de crisis in Dubai kwam aanwaaien als een donkere angstaanjagende zandstorm. In het begin werd nog gedacht dat het wel zou overwaaien, maar Dubai werd onder een dikke laag fijn woestijnzand bedolven. Mijn enkele reis vanuit Hong Kong landde tegelijkertijd met deze dreigende stofwolk. Laat het avontuur in Dubai maar beginnen!

Na drie jaar in Hong Kong als interieurarchitecte voor een lokaal architectenbureau gewerkt te hebben, vond ik het tijd om mijn horizon te verbreden. Hong Kong is een geweldige stad waar ik enorm veel werkervaring heb opgedaan, toch wilde ik een nieuwe cultuur proeven. Een verlengde stopover in Dubai zag ik als een buitenkansje. Want Dubai wordt ook wel gezien als het welvarende centrum van het Midden-Oosten, waar veel wordt ondernomen op architectuur- en designgebied.

Ik werk als enige interieurarchitecte voor een groot internationaal architectenbureau in Dubai. Voordat de crisis begon werden hier termen en concepten als weelderigheid, luxueus en extravagant gebruikt, nu gaat het vooral om low budget, cost cutting en value engineering! Dat komt goed uit want mijn favoriete stelling blijft toch wel die van Mies van der Rohe: less is more. Het zal nog even duren voordat ze dit concept kunnen aanvaarden in het land van glitter en glamour. Zeker nu ruim een jaar verder al weer heel voorzichtig de bloemetjes worden buiten gezet.

Pages from Intern #2 2010

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten