Posts

Maja Design is proud to announce to be part of the Dubai Design District.
A creative collective where local designers neighbour global brands. A gateway for regional ideas to access the world. A conduit for international companies to discover new Middle Eastern talent.

Dubai_Design_District_logo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

For more info check:  https://www.dubaidesigndistrict.com/

 

Screen Shot 2014-07-24 at 9.04.20 PMSalone del Mobile celebrates its 51st anniversary this year and saw more than 2,700 Italian and foreign exhibitors. CID asks several visitors ‘what did you think of Salone Internazionale del Mobile’ and other events in the city?

Salone Internazionale del Mobile is a mecca for design aficionados but many people found the sheer scale of the venue and the number of exhibitors at the Milan Fairgrounds in Rho overwhelming. Others felt, that where traditionally the fair was a place to showcase exclusive products, it has now turned into a venue where companies display everything they have on offer.

More popular were the events in the city for Milan Design Week, from La Triennale, design museum to studios in Via Tortona and showrooms in the Brera district.

“I started off at the exhibition fair with a map and an Italian espresso macchiato to prepare myself for a long day of walking, seeing and meeting.
I was absolutely overwhelmed when I reached the showground by the huge scale of it. Over 20 halls with exhibitors and thousands of people walking around,” said Maja Kozel, chief designer, Gemaco Interiors.

Similarly, Dubai designer Sonal Kotecha said she spent each day trying to soak up all that she could from the show, but still felt there was more ground left to cover.

“Austerity was perhaps the theme of this year’s biggest event on the design calendar; the Eurozone economic crisis seems to be having some significant impact with many companies who traditionally have had elaborate and expensive stands have noticeably downsized or simply reduced costs,” said Mark Marin, of Mark Marin Design in Dubai.

“Having said that there is still no substitute for the buzz and energy that the fair generates along with its now well established supplementary events such as Zona Tortona and all the other Fuori Salone (outside) events which are too many to list.”

Marin felt Flexform had the best stand with the depth and quality of its collection but some of the major firms were disappointing.

“Traditionally the fair was the venue to showcase exclusive new products but increasingly these days it seems merely a venue for simply putting everything the company does on display — in some fashion — and not necessarily anything even new,” he added.

“Perhaps the biggest event was Poltrona Frau celebrating its 100 year anniversary — the entire stable (including Cappellini and Cassina) staging a big warehouse event on Zona Tortona with an outstanding installation. However, I would have expected Poltrona Frau to have a separate and better stand-alone event for an anniversary of a company of such history and importance to the furniture industry.”

Diane Thorsen, design director, Pringle Brandon agreed and said row upon row of furniture was the same that you see in the company showrooms. She said it was convenient to have all the big names in one venue but there was nothing that stood out that had that ‘wow’ factor, or any exceptionally designed stand or product.

“A fair such as this should force designers how to rethink ideas, but it was as expected. The bathroom exhibitors were nothing extraordinary, and there was nothing revolutionary about the kitchen worktops apart from the PaperStone recycled counter surfaces, which was interesting,” she said.

The highlight for most was the Temporary Museum for New Design in Via Tortona.

Isarawan Apichoteworapat, design director, dwp | design worldwide partnership said the most interesting factor for her was not the actual ‘Fiera’ itself but the area around Milan, such as Toreona, Lambrate and Brera where she found a lot of creativity and inspiration.

“The Tortona design fair was my clear favourite, since there were a lot of outstanding exhibitions from young designers, although not only new designers, but also many brands not being shown in the Fiera,” she added.

In future, Apichoteworapat wants to see the organisers incorporate more of what is on offer around the city outside of the Fiera, to have a truly wide-ranging representation of the excitement of the furniture design industry.

“My favourite part of the week was Via Tortona’s design studio as it offered a completely fresh, innovative, and ‘out of the box’ thinking,” added Thorsen.

“Everything about it, even the furniture displays were extraordinary. The exhibitors displayed their products in a way that made you look at them in a different light for example Kusch + Co had products suspended on ropes hanging from the ceiling.”

Ana Seixas director, marketing Middle East, Africa & India, Interface, said Via Tortona is ‘a treat’. “It’s one of my favourite districts, buzzing with activity and I love being there to soak up the atmosphere. It was impossible not to feel tempted to buy everything in sight, even though most of the items are concept designs or unique pieces with price tags to match,” she said.

“The highlight for me was the Superstudio, a temporary museum for new design. Ale Jordao showcased one-of-a-kind pieces, limited edition sculpture-like chairs, shaped by pressed number plates of old cars and the ethanol bio fireplaces by Planika were exquisite.

But, the best exhibition was Lumiotec, which featured the ‘Line Light Fall’, a staggering crevice created by two walls flooded by waterfalls of luminous lights and mirrors by Japanese designer and architect Naohiko Mitshui.”

After last year’s success with The Positive Floor, Interface worked again with architect and fashion designer Francesco Maria Bandini to showcase its Metropolis collection in La Triennale design museum.

“There were a number of exhibitors participating alongside Interface which caught my eye,” said Seixas. “I was attracted to a sofa line by Karim Rashid for Chateau d’Aux and the amazing creativity displayed by designers playing with different types of marble by Marmomacc. One of the most covetable products of the week was the silicon armchair by Alessandro Ciffo.”

Thorsen, who attended the Interface exhibition said she loved the thought process behind the collection, integrating the light with the colour palette and music in the room.

“Everything came together to tell a story of a thought process in design. As designers that is what we do. Everything is a visionary combining all the senses. The theme for Metropolis played with sounds, music and the lighting to create an atmosphere of impending doom in the world story.”

According to Kozel, Salone del Mobile is not only about the exhibition fair, the entire city is in design mode. “In Brera I visited the showrooms in the centre of town. Fritz Hansen was hosting an event and launched its chair, Minuscule, designed by Cecilie Manz. Outside the showroom they had a small place where two gentleman were making the chair, which illustrated the detailing and the dedication that goes into the product instead of showing the end result,” she said.

“My favourite was Via Tortona. I see it as the young creative part of the fair where new and innovative designers are exhibiting.

“One of our suppliers, Howe, was showing its modular soft seating in an extraordinary octangular shape, which will be launched in May.

“Of course, being Dutch, I had to visit some of Holland’s favourites: Moooi, Mosa and Gispen.”

Pallavi Dean, freelance interior designer, former associate GAJ, said the fair itself is product oriented but the exhibitions and installations around the city is where it’s all happening.

“For me, Atelier Oi’s installation for Swiss company, Laufen bathrooms, really captured the essence of the brand. The designers suspended a series of rotating mirrors, across which water drips and is captured in an array of Laufen’s washbasins. As the mirrors rotated they captured reflections of the surrounding space and products, creating a dramatic effect,” she said.

“While the main fair focuses on commercial and mainstream manufacturers and suppliers, Salone Sateliite brings together up-and-coming young designers with talent scouts and trend spotters. This is a highly competitive platform and the work I came across here was truly innovative.

The highlight for me was seeing the works of home grown talent from the American University of Sharjah. The eight furniture pieces on display were produced in a furniture design studio at the school. Besides the obvious aesthetic appeal, the work had a strong graphic and cultural component.

The stand itself made a strong impact and generated a lot of curiosity about the university and the region as the whole. Many of the prototypes presented in previous editions of Salone have gone into production. These young Arab designers are definitely the ones to watch.”

Marin said other highlights were; Minotti Cucine at EuroCucina, which ‘continues to redefine the kitchen with its adventurous handling of fine materials’, in this case stone and glass to create a highly architectural object; Boffi with its extensive collection at its Via Solferino showroom and Molteni, which paid tribute to the work of the famous Italian architect, Gio Ponti, with a re-editioning of his arm-chairs, tables and storage units.

Apichoteworapat added that Salone del Mobile, is great in terms of being able to find new trends, materials, and for obtaining information, and making contacts in the industry. However, not every brand is represented and small, innovative furniture designers can’t always afford to display their products at the show, so it does tend to be quite commercial.

“The stand that piqued my curiosity was Jean Nouvel’s design for Swedish vinyl flooring company Bolon,” said Dean. “The quirky stand had life-size statues of Nouvel himself floating on the walls, ceiling and floors, inviting passersby to take pictures with the statues.

The product was used on all the surfaces of the stand, forming a backdrop for photographs. Unlike the other stands the design didn’t overpower the product that it was showcasing. Bolon also unveiled its collection, Bolon by Missoni, which brings the classic Missoni patterns into interiors. Not only does woven vinyl look fashionable, it’s slip resistant and has great acoustical properties making it a durable alternative to conventional carpet flooring.”

Marin said one of the most interesting installations was by Citroen in Via Montenapoleone, of some of its classic models including the Pallas and its joint venture vehicle with Maserati, the SM from 1970. “Milan is about design in all its forms, not just furniture,” he said.

read more on the Design MENA website Milan Design Week 2012 | Design Middle East.

Pages from Intern #4 2011Daar zat ik dan nerveus te wachten in de lobby met mijn cv en portfolio in mijn klamme handen. Nog even in mijn hoofd de punten doornemen die ik van een vriend heb geleerd, de STAR-punten. STAR staat voor Situatie, Taak, Actie en Resultaat. Een geweldige tip waarmee je in een kort verhaal kan laten zien wat je capaciteiten zijn en wat je hebt geleerd tijdens je loopbaan. De laatste tijd was het een stuk rustiger geworden in het bedrijf waar ik werkte. Het uitzicht op nieuwe projecten was niet erg positief. Ambitieus als ik ben, werd het tijd om langzamerhand te bedenken wat de volgende stap zou zijn. Voor mij was het in ieder geval wel duidelijk dat ik in het Midden-Oosten wilde blijven, omdat ik ervan overtuigd ben dat er nog genoeg uitdagingen zijn in dit gebied, zelfs na de crisis. Misschien minder op het gebied van architectuur, maar juist op het gebied van interieurarchitectuur. Er zijn een hoop interessante interieurprojecten die, na de crisis, weer zijn gaan lopen, en er wordt veel gefocust op het interieur. Bovendien heb ik na tweeënhalf jaar werken en wonen in Dubai een aardig netwerk opgebouwd, universiteiten bezocht en deelgenomen aan bijeenkomsten van de APID (de BNI van de Verenigde Arabische Emiraten). Het zou zonde zijn om dit allemaal zomaar op te geven. Ik vond het solliciteren de afgelopen maanden een heftig traject. Ik heb bij verschillende bedrijven een gesprek of meerdere gesprekken gehad. Bij internationale architectuurbureaus, kleinere interieurbedrijven, bij een groot modemerk voor displaydesign en bij een Europees sanitairbedrijf voor business development. Na een aantal afwijzingen, een aantal ‘niks meer van gehoord’, zelfs na meerdere keren bellen en emailen, en een aantal aanbiedingen ging ik op mijn gevoel af. Ik heb ruim vijf jaar werkervaring opgedaan bij architectuurbureaus waar ik veel leerde op het gebied van grote projecten zoals high rises en masterplanning. Nu werd het tijd om me te richten op een wat kleinere schaal, en ervaring op te doen in detaillering en afwerking, op de bouwplaats controleren of alles in orde is en aan de eisen voldoet. Vanaf morgen ga ik beginnen bij een leuk en dynamisch interior fitting out bedrijf. Vol energie en enthousiasme ga ik aan een nieuw avontuur beginnen.

Pages from Intern #4 2011

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from Intern #2 2011Door een vriendin, redacteur bij kunstmagazine Canvas, werd ik uitgenodigd voor een aantal tentoonstellingen en het openingsfeest van Art Dubai. Art Dubai is de grootste kunstbeurs van het Midden-Oosten die elk jaar plaatsvindt in de Madinat Jumeirah in Dubai.

De kunstscene in Dubai maakt een nogal elitaire indruk: kunst wordt bewonderd in gestylde designgaleries waar mensen komen om te zien en gezien te worden. Toen ik in het Dubai International Financial Centre een van de reizende tentoonstellingen bezocht, werd ik aangenaam verrast. Al bij de ingang van de tentoonstelling Edge of Arabia Terminal, kreeg ik een heel andere indruk: een conceptuele en expirimentele tentoonstelling met diepgang. Het interieur had een open structuur en de sfeer van een industrieel gebouw dat nog onder constructie was. Heel vernieuwend in Dubai.

Edge of Arabia werd opgezet door een groep Saudische en Britse kunstenaars in 2003. Samen trokken ze door Saudi-Arabi. op zoek naar kunstenaars die de kunst van het land wilden promoten. Tegenwoordig is dit een groep kunstenaars uit verschillende steden in Saudi-Arabi.; Jeddah, Makkah, Dhahran, Abha & Khamis Mushait. Met disciplines als fotografie, schilderkunst, sculptuur, video en installaties. Hun werk is de vertaling van de complexiteit en dediverse realiteit van het leven in de 21ste eeuw in Saudi-Arabie.

Mijn afstudeerscriptie ging over het fenomeen wachten,over het in-transit zijn in de lost- en junkspaces die wetegenkomen als we reizen. Voor mijn gevoel geeft de tentoonstelling Edge of Arabia Terminal een perfect beeld van wat we ervaren als we op een vliegveld komen om aan een reis te beginnen. Bashar Al Shoogi, de curator van de tentoonstelling, schrijft als inleiding op de expositie. “Terminal is een tentoonstelling van verschillende installaties, die de bekende opstelling van een luchthaven nabootst. De tentoonstelling gaat uit van de volgende thema’s; reizen, transport(atie), stroming en beweging. Er zijn verwijzingen naar aspecten van privacy, personal space, security en identiteit. Kunst is de leidraad. De tentoonstelling geeft een uniek en een onvoorspelbaar perspectief op de hedendaagse cultuur in Saudi-Arabi. en benadrukt lokale en globale kwesties in een dramatische stroming.”

Een van de organisatoren over de tentoonstelling zei het in inspirerende woorden: “At the heart of the project is a belief that art transcends linguistic, religious and political barriers and is often the most accessible point of connection between cultures.”

Pages from Intern #2 2011

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from BNI Intern #4 2012Asap of zsm. Dat is hoe de markt in de Verenigde Arabische Emiraten op dit moment werkt. Alles moet zo spoedig mogelijk, het liefst gisteren nog. Dus daar zit je dan: binnen één dag moet je een geweldig ontwerp leveren dat ook nog eens binnen het budget van de

klant valt. De waanzin van 2007 heeft plaatsgemaakt voor werken met een budget. De vergoedingen zijn laag, maar de verwachtingen zijn hoog. Binnen het budget moet wel kwaliteit geleverd worden.

Laatst ben ik geïnterviewd voor een lokaal interieur tijdschrift Commercial Interior Design. De vraag die voorlag was: ‘Hoeveel moet je als ontwerper investeren om een opdracht te krijgen?’

De concurrentie is enorm in de regio. Zelfs grote architectenbureaus mengen zich steeds vaker in de strijd om de wat kleinere, commerciële projecten. Dit komt natuurlijk doordat er in hun eigen werkveld minder opdrachten te verdelen zijn. Het blijft lastig. Als je mee wilt doen in de markt, moet je je talent laten zien. En dan moet je zelf tijd en geld investeren in een mooie presentatie.

Een goed voorbeeld is onze deelname aan een aanbesteding van een grote staalfabriek in Abu Dhabi. Er werd een nieuw kantoorpand op hun erf gebouwd van ongeveer 4000 vierkante meter (drie verdiepingen). De aanbesteding ging om het interieurontwerp van dit nieuwe kantoorgebouw. Een geweldig project. Binnen een week hebben we een volledige ontwerp presentatie gemaakt met een budgetvoorstel. Het was erg spannend toen we met ons team de boardroom binnen liepen om ons ontwerp te presenteren. Een gezelschap van twintig mensen vuurde vragen op ons af. Het belangrijkste van deze presentatie was dat wij niet alleen het ontwerp wilde winnen maar ook de uitvoering ervan.

De ontwerpfase hebben we gewonnen en nu, een paar maanden later, hebben we inderdaad ook de uitvoering gewonnen. Deze week beginnen we aan de bouw van het interieur. Daar ging wel wat aan vooraf. Het was een zware competitie en we hebben onze prijzen sterk moeten bijstellen. Ook hebben we op een aantal punten op kosten moeten bezuinigen, zonder het ontwerp aan te tasten.

Maar wat vooral meespeelt is dat wij al tot in detail bij het project betrokken waren. We hebben tijdens de ontwerpfase een goede relatie opgebouwd met de klant. We hebben goed geluisterd naar zijn wensen en zijn tot een geweldig ontwerp gekomen. Kortom: we hebben laten zien wat onze kwaliteiten zijn en de klant overtuigd van de toegevoegde waarde om ons ook in te zetten voor de bouw van het interieur.

Af en toe moet je iets meer willen en kunnen doen om een project te winnen. Zonder jezelf hierin te verliezen en nog wat aan de verbeelding over te overlaten. Je moet passie tonen en daarmee de klant bij de hand nemen door de ontwerpfase. En tegelijk laten zien dat je kwaliteit kunt leveren.

Pages from BNI Intern #4 2012

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from BNI Intern #6 2011Het is alweer ruim vier maanden geleden dat ik aan mijn nieuwe baan begon en ik met een drie dubbele salto zo het diepe in dook! Met het hoofd weer boven water, haal ik even rustig adem en laat ik me meevoeren door de stroming.

Ik ben als chief designer gaan werken bij Gemaco . Een goede plek om ervaring op te doen met de afwerking van interieurprojecten. Gemaco is een familie bedrijf dat al meer dan 27 jaar in de regio actief is als een turnkey fit-out bedrijf, voornamelijk op het gebied van kantoorruimtes. Het bedrijf heeft diverse prestigieuze projecten op zijn naam staan waaronder een aantal Nederlandse banken.

Gemaco verkoop ook kantoormeubilair. Werken doen we in de showroom. Dat is heel inspirerend. Er lopen klanten in en uit, het sales team is aanwezig, het operations team, het finance team en het admin team. Iedereen is er. Het geeft veel voldoening om hier te werken en het gevoel te hebben dat ik deel uit maak van een goed lopende onderneming.

De eerste week nam de business develop manager me mee op sleeptouw. Hij introduceerde me bij klanten en liet me projecten zien die het bedrijf eerder gerealiseerd had. Dit gaf mij een goed beeld van de kwaliteit en de afwerking van verschillende projecten in Gemaco’s portfolio.

Met een team van jonge gemotiveerde designers in Dubai en ook in Abu Dhabi werk Gemaco momenteel aan het ontwerp voor een aantal kantoorprojecten in verschillende sectoren. Het eerste project waar ik aan mocht beginnen was een kantoorontwerp voor een
ontwikkelaar die ging verhuizen naar een nieuw gebouw. Een minimalistisch ontwerp: zwart-wit als basiskleuren, open plafonds in de receptie, en valse plafonds met asymmetrische verlichtingsstroken voor een dynamisch effect in de gesloten kantoren. De glazen wanden geven een open effect en laten het natuurlijk licht doorschijnen.

Het was een ontzettend snel traject. In vier maanden is keihard gewerkt vanaf het concept en de uitwerking tot de realisatie. Hierbij was ik continue met de klant en aannemers in contact en dat betekende veranderingen en aanpassingen, zelfs tot op de bouwplaats toe! Het eindresultaat was een groot succes. Het geeft mij veel voldoening om een project waar je intensief aan hebt gewerkt met het hele team te kunnen overhandigen aan de klant die vol trots zijn nieuwe kantoor binnenloopt.

Pages from BNI Intern #6 2011

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Vorig jaar kreeg P&T Architects & Engineers een nieuw project binnen vanuit Azerbaijan: het ontwerp voor het hoofdkantoor van energiebedrijf Azerenerji, een overheidsbedrijf dat elektriciteit levert aan geheel Azerbaijan. Het designteam ging enthousiast aan de slag met het ontwerp van het gebouw dat achtentwintig verdiepingen hoog is.

Het concept van het nieuwe hoofdkantoor is gebaseerd op het spanningsveld tussen de drie vormen van het gebouw. De middelste vorm schiet asymetrisch boven de twee andere uit en wordt als het ware samengeklemd. Het verbindt de drie elementen tot een geheel. Aangezien het een overheidsgebouw is, krijgt het een tijdloze en krachtige uitstraling, en wordt het efficiënt in gebruik.

De prominente lokatie van het gebouw aan de airport road, een van de belangrijkste hoofdwegen in de stad Baku, zorgt ervoor dat het gebouw gelijk opvalt als mensen vanaf het vliegveld de stad inrijden. Het zal hierdoor een icoon worden dat de eerste indruk van de stad vastlegt.

Het spanningsveld en de tijdloze en krachtige uitstraling worden ook in het interieur toegepast door middel van een sterke vormentaal en een asymmetrisch lijnenspel, krachtige kleuraccenten in het grijze basispalet en contrast tussen warme en koele natuurlijke produkten zoals natuursteen en hout. Aangezien het om een energiebedrijf gaat, wordt er veel waarde gehecht aan duurzame producten. Ik vind het zelf ook erg belangrijk dat ik met leveranciers samenwerk die bijvoorbeeld LEED-certified zijn of op een bepaalde manier kunnen aantonen dat het om een duurzaam en eerlijk product gaat.

Tijdens het gehele ontwerpproces, van concept tot de uiteindelijke overdracht van de constructiedocumenten aan de klant en de aannemener, is het altijd interessant om als interieurarchitect met de architecten en de bouwkundig ingenieurs samen te werken. Wat voor effect heeft het bijvoorbeeld op het interieur als de bouwkundig ingenieur de afmeting van de kolommen verandert? Wat voor effect heeft het als ik de lokatie van de liften wil veranderen om de circulatie te optimaliseren? Het continue samenwerken in een team om uiteindelijk tot een ontwerp te komen waar iedereen tevreden mee is, en te horen te krijgen dat de klant het heeft goedgekeurd, blijft toch de grootste uitdaging in ons vak!

Pages from Intern #3 2011

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from Intern #1 2011‘Het is niet het succes zelf dat belangrijk is, maar de weg naar het succes toe’

Op zaterdagavond reed ik met een collega door de poorten van het enorme universiteitsterrein van deAmerican University of Sharjah. We passeerden uitgestrekte grasvelden, langs de weg stonden palmbomen en aan het eind van een groot plein stond het hoofdgebouw. Imposant verlicht. De kleinere faculteiten lagen hier omheen.

Mijn collega, vorig jaar afgestudeerd als architect aan deze universiteit, had me uitgenodigd voor het jaarlijkse alumni-event. Dit jaar werden er rond de tweeduizend studenten en oud-studenten verwacht op het evenement, dat een belangrijk netwerkbijeenkomst
is.

Altijd was ik al geïnteresseerd in hoe de universiteiten in de Verenigde Arabische Emiraten zijn opgezet. Omdat er ieder jaar veel studenten naar Europa of Amerika vertrekken, zie je hierin veel positieve ontwikkelingen. Om bijvoorbeeld aantrekkelijk te blijven voor eigen studenten en voor studenten uit het buitenland, hebben de universiteiten in de loop der jaren een steeds hoger niveau gekregen.

De American University of Sharjah werd in 1997 opgericht door Zijne Hoogheid Sheik Dr. Sultan Bin Mohammad Al Qassimi, de heerser van het Emiraat Sharjah. Het is een van de meest toonaangevende universiteiten in de Golf-regio. Het is een onafhankelijk,
non-profit co-educated instituut. Hoewel de universiteit haar wortels in de Arabische cultuur heeft, is het een internationale universiteit die niet alleen veel mogelijkheden biedt voor studenten uit de regio, maar ook wereldwijd in aanzien staat.

Toen alle studenten en oud-studenten op het alumni-event waren gearriveerd en iedereen was aangeschoven aan de ronde tafels op het plein, werden er verschillende videobeelden vertoond van (oud-) studenten die in het buitenland werken, een prestigieuze prijs hebben gewonnen of aan een bijzonder project werken. Dit is iets waar de universiteit zeer veel waarde aan hecht.Iedereen stond op toen de heerser van Sharjah, Sheik Al Qassimi een toespraak ging houden. Hij was trots op zijn universiteit en wat deze inmiddels allemaal bereikt heeft en trots op zijn studenten. En hij vertelde wat de universiteit in de toekomst zou kunnen betekenen.

Pages from Intern #1 2011

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from intern #6 2010The Power of Dreams was het concept voor het paviljoen van de Verenigde Arabische Emiraten op de Expo 2010 in Shanghai waar het als goudgele zandduinen lag te glinsteren in de Aziatische zon. Het paviljoen, ontworpen door niemand minder als Norman Foster + Partners, maakte zeer veel indruk door zijn structuur en natuurlijke vormentaal geïnspireerd op de weidse, golvende woestijn die de Verenigde Arabische Emiraten overheerst.

De rode draad die je door het paviljoen heen leidde, was het verhaal van een opa die aan zijn kleinzoon de geschiedenis van de Emiraten vertelt met een hand vol parels uit de woestijn. Want parelvisserij is waar het allemaal mee begon voordat olie de Emiraten rijk maakte. De Verenigde Arabische Emiraten kwamen samen in 1971 en groeiden in veertig jaar tijd uit tot het centrum van het Midden-Oosten. De opa gaf zijn kleinzoon de parels en zei tegen de jongen: “Vergeet de geschiedenis van dit land niet, blijf nederig en blijf in je dromen geloven. Geef deze parels door aan jouw kleinkinderen zodat ze onze geschiedenis niet vergeten.

Toen ik gisteren bij de opening van een tentoonstelling was in een van de galeries hier in Dubai, stond ik met een jonge sjeik te praten over de toekomst van de Verenigde Emiraten. Over zijn visie, dromen en idealen. Even moest ik denken aan mijn bezoek aan de Expo in Shanghai en het verhaal van de opa en zijn kleinzoon. Het waren de grootouders van de sjeik die dit land hebben opgebouwd en zijn ouders hebben de Verenigde Emiraten in een rap tempo zien groeien. De sjeik vertelde enthousiast dat het tijd is dat zijn generatie het stokje overneemt, de handen in elkaar slaat en aan de toekomst werkt om de Verenigde Emiraten meer diepgang te geven: ‘sustainability, care, community & teamwork.’

Ooit droomde ik ervan om in Dubai te kunnen wonen en werken, niet wetende wat er precies gaande was toen. Nu woon ik in Dubai, werkend als interieurarchitecte, en leef ik de droom waarvan ik nooit had gedacht dat die werkelijkheid zou worden. The Power of Dreams is dus zeker mogelijk, als je er maar genoeg in gelooft.

Pages from intern #6 2010

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten

Pages from intern #5 2010Het begon al langzaam licht te worden buiten. Voor
mijn raam zaten twee vogeltjes vrolijk te fluiten en
vanuit de vederop gelegen moskee hoorde ik het
gedempte geluid van het Azaan van de Moeazzin
voor het ochtendgebed van vijf uur. Naast mijn lege
kop koffie stond een blikje Redbull om me wakker te
houden deze laatste nacht.
Ik keek naar mijn collega die gefocussed achter haar
computer zat en vroeg: “Zijn de doorsneden en plattegronden
klaar? Kunnen we de pdf’s gaan maken
om naar de printer te sturen?” Ze knikte en antwoordde:
“Bijna, geef me nog 5 minuten.”

Het was weer eens zover. Prijsvragen tijd! Dit betekent
weekenden doorwerken en lange werkdagen
maken van minimaal twaalf uur. En als het even
moet, ook de nacht doorhalen om het af te krijgen.
P&T Architects was uitgenodigd voor een prijsvraag
voor de overheid van Abu Dhabi. Er wordt de laatste
tijd in Abu Dhabi weer voorzichtig geïnvesteerd,
vooral in het onderwijs. De prijsvraag betrof twee
verschillende openbare scholen. Een lagere school
met kleuterschool, peuterschool en kinderdagverblijf,
en een middelbare school.
Het ging voornamelijk om het conceptontwerp van
de scholen, en de functie hiervan. Met een team van
designers gingen we aan de slag en ik mocht me
richten op het interieur van de openbare ruimtes
zoals de bibliotheek en de gemeenschappelijke
speelruimtes. Het was een uitdaging om een speels
interieur te creëren met interessante vormen en
kleuren rekeninghoudend met de functionaliteit van
de ruimte, de culturele voorwaarden en het programma
van eisen.

Opgelucht, voldaan en uitgeput gingen we naar huis

“Okay, ik ben klaar”, riep mijn collega enthousiast.
Eindelijk was het zover en we stuurden de presentatie
door naar de printer die het even later kwam
brengen op grote A0 foamboards, die vervolgens
naar de klant werden gestuurd. Het was een race
tegen de klok. Opgelucht, voldaan en uitgeput gingen
we naar huis. Onze missie was geslaagd, nu nog
wachten op het resultaat.
Het euforische gevoel dat ik had, deed me denken
aan de tijd dat ik afstudeerde aan de Willem de
Kooning Academie. Dat was voor mij een mijlpaal in
mijn leven. De hele wereld lag aan mijn voeten en ik
was er klaar voor om een nieuwe fase in mijn leven te
betreden. Vier jaar verder kan ik zeggen dat die fase
geweldig is!

Pages from intern #5 2010

BNI – Beroepsvereniging Nederlandse Interieurarchitecten